O. Bogumił Janowicz, br. Bogumił Maria od Niepokalanego Poczęcia NMP (8 III 1887 Białystok – 26 V 1968 Łódź), kapłan diecezji wileńskiej, święcenia kapłańskie otrzymał 18 czerwca 1910 roku w Wilnie z rąk ks. abp. Jana Cieplaka. Pracę duszpasterską jako wikariusz podjął i kontynuował w następujących par. archidiecezji wileńskiej: Kiemieliszki dek. swirski, Gierwiaty dek. wileński i w par. pobernardyńskiej w Wilnie. od IX 1911 do końca 1912 r. był prob. w par. Mikielewszczyzna dek. grodzieński.
Z powodu choroby zmuszony był prosić o zwolnienie z par. i wyjechał na kurację do Zakopanego gdzie przebywał do końca lutego 1913 roku. Po odbytej kuracji był jeszcze przez rok wikariuszem w Perlejewie dek. bielski.
Do marianów („białych”) został przyjęty w Górze Kalwarii przez ostatniego generała marianów o. Bernarda od Krzyża, Pielasińskiego w 11.06.1913 r.
W lutym1914 został jeszcze prob. par. Mosty dek. grodzieński i pracował tam do końca III 1922, a od 1 kwietnia 1922 do paźdz. 1928 był prob. par. Brzostowica Mała dek. Krynki.
28 października 1928 przybył do Janowa Podlaskiego i wstąpił do Stow. Diecezjalnego Stanisławitów czyli Braci Niepokalanie Poczętej Dziewicy i św. Stanisława Bp. i Męczennika od wspomagania dusz w czyśćcu cierpiących.
Był długoletnim rektorem kościoła filialnego św. Jana Chrzciciela w Janowie Podlaskim i przełożonym Stanisławitów. Mieszkał w budynkach stowarzyszenia przy ul. Skalskiego 17 (obecnie 22). Pełnił obowiązki spowiednika kleryków miejscowego Seminarium Duchownego i uczył języka rosyjskiego. Po rozwiązaniu stowarzyszenia otrzymał pozwolenie na używanie stroju stanisławity. Zmarł w szpitalu w Łodzi, pogrzebany na cmentarzu w Janowie Podlaskim.
